Sylvia werd steeds eenzamer door verschillende ervaringen
Vanaf haar dertiende werd ze gepest op school, omdat ze tics had. ‘Ik ging steeds minder naar school en sloot me thuis op in mijn eentje. Maar thuis werd ik ook gepest, door mijn broer. Er was dus eigenlijk nergens een plek waar ik me prettig voelde. “Toen Sylvia zestien jaar was, kreeg haar moeder een herseninfarct. ‘Van de een op de andere dag moest ik volwassen worden. Ik had nergens meer tijd en energie voor, omdat ik voor mijn moeder moest zorgen. Mijn vrienden en leeftijdsgenoten snapten het helaas niet goed. Ik miste mensen die hetzelfde meemaakte en met wie ik mijn verhaal kon delen. Toen ik zelfstandig ging wonen, zag ik niemand meer. Ik had geen doel meer en raakte helemaal geïsoleerd.’

Ik wil leven in plaats van overleven
Sylvia vertelt dat ze een suïcidepoging heeft gedaan. Ze is achteraf heel blij dat deze niet gelukt is. ‘Toen ik uit het ziekenhuis kwam, ging er bij mij een knop om: ik wil leven in plaats van overleven. Ik ben begonnen met kletsen tegen de kassière en toen ik een oproep zag van RCO De Hoofdzaak voor de cursus ervaringsdeskundige heb ik me aangemeld. Daar ontmoette ik lotgenoten en mensen die me begrepen. Je mag er zijn wie je bent. Vanaf toen krabbelde ik weer op.’ Sylvia staat op het punt om te beginnen met een opleiding voor hulpverlener. Ze wil haar ervaringen inzetten om anderen te helpen.

RCO De Hoofdzaak helpt bij herstel
RCO De Hoofdzaak is voor en door mensen met een psychische kwetsbaarheid. ‘Ik had RCO De Hoofdzaak mijn jonger versie zo gegund,’ vertelt Annieke Kaptein. ‘Hier weten ze wat je meemaakt. De Hoofdzaak biedt cliëntenondersteuning, dat betekent dat we met mensen meegaan op gesprekken en dergelijke. Je staat er niet alleen voor.’ Annieke is inmiddels coördinator jongerenteam. ‘We brengen jongeren met elkaar in contact. We gaan uit van wat iemand wél kan en dat werkt. Daarbij geven we voorlichting waarin we aangeven dat het heel normaal is om je af en toe minder te voelen.’

In wijkcentrum Daalmeer heb je contact
Sylvia voelt zich thuis in het wijkcentrum waar ze regelmatig naartoe gaat. Haar moeder is vrijwilligster achter de bar. ‘We zijn hier eigenlijk een soort familie. Je weet dat hier altijd iemand is die naar je luistert.’ In het wijkcentrum ontmoeten mensen met verschillende achtergronden en levenservaringen elkaar. Voor mensen die zich (soms) eenzaam voelen kan het een goede plek zijn om naartoe te gaan of om vrijwilligerswerk te doen. Ook kunnen wijkbewoners terecht bij de medewerkers met hun (hulp)vragen. Amber is sociaal pedagogisch hulpverlener in het wijkcentrum. Zij vertelt: ‘Een wijkcentrum of buurthuis krijgt een steeds grotere rol in het leven van wijkbewoners. Ze ontvangen op een laagdrempelige manier ondersteuning of kunnen anderen ontmoeten. Gezamenlijk eten, biljarten, creatief bezig zijn, een krantje lezen of een eigen initiatief vormgeven, het kan allemaal!’